Σάββατο 18 Αυγούστου 2007

Μουσική βιομηχανία και DRM

Το θέμα έχει συζητηθεί άπειρες φορές στα φόρα του Internet όμως for what it's worth θα προσθέσω κι εγώ τη δική μου άποψη στο όλο θέμα. 

Η μουσική βιομηχανία βρέθηκε προ απροόπτου όταν το Napster έκανε την εμφάνιση του. Δεν είχε κανένα απολύτως σχέδιο εμπορίας μουσικής σε ηλεκτρονική μορφή κι έτσι θεώρησε αρκετό σε πρώτη φάση το να πολεμήσει με κάθε μέσο όσους αντάλλαζουν τραγούδια μέσω Internet και όσους τους προσφέρουν προγράμματα ανταλλαγής τραγουδιών και να κάνει τη ζωή δύσκολη όσων προσπαθούσαν να μεταφέρουν τα τραγούδια τους στον υπολογιστή.

Σε δεύτερη φάση, αφού είδε ότι δεν είχε μεγάλη επιτυχία στις προσπάθειές της, αποφάσισε δειλά δειλά να πουλήσει κάποια τραγούδια σε ηλεκτρονική μορφή όμως με δρακόντια μέτρα προστασίας αντιγραφής που επέτρεπαν την αναπαραγωγή μόνο σε συγκεκριμένο υπολογιστή, απέτρεπαν την αντιγραφή κλπ κλπ.

Ούτε αυτό είχε ιδιαίτερη επιτυχία με μια εξαίρεση. Το κατάστημα iTunes της Apple και το σύστημα DRM FairPlay που η Apple ανέπτυξε. 

Το σύστημα FairPlay επιτρέπει στο χρήστη τα ακόλουθα:
  • Αναπαραγωγή σε οποιοδήποτε αριθμό iPOD
  • Αναπαραγωγή μέχρι και σε 5 διαφορετικούς υπολογιστές
  • Οποιαδήποτε Playlist που περιλαμβάνει τραγούδια προστατευμένα με FairPlay μπορεί να εγγραφεί μέχρι 7 φορές σε Audio CD
  • Οποιοδήποτε τραγούδι μπορεί να εγγραφεί σε Audio CD άπειρες φορές
Μετά από τη μεγάλη επιτυχία του iTunes η Apple έπεισε τις εταιρίες να παρέχουν τα τραγούδια και χωρίς προστασία κάτι που έγινε αρχικά πειραματικά για μέρος της συλλογής και επεκτείνεται σιγά σιγά και στα υπόλοιπα τραγούδια.

Έτσι η μουσική βιομηχανία έκανε ένα πλήρη κύκλο και άρχισε σιγά σιγά να έρχεται στη θέση που έπρεπε να βρίσκεται πριν να εμφανιστεί καν το Napster. 

Το λάθος της ήταν συμπεριφέρθηκε καχύποπτα απέναντι στους πελάτες της. Όταν αγοράζει κάποιος μουσική θέλει να την ακούει όπου θέλει με τον τρόπο που αυτός επιλέγει. Στον υπολογιστή, στο φορητό mp3/aac player του, σε CD με δικές του επιλογές κλπ.

Όταν ένας πελάτης αγοράζει ένα CD μουσικής και πρέπει να κάνει αλχημίες για να το μεταφέρει στον υπολογιστή του (όπως με μερικά CD με σύστημα προστασίας) ή αγοράζει ένα μουσικό τραγούδι σε ηλεκτρονική μορφή και τελικά δεν μπορεί να το ακούσει στο mp3/aac player του ενώ παράλληλα βλέπει όσους κατεβάζουν τραγούδια παράνομα και δωρεάν να μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν με αυτά είναι λογικό ότι αισθάνεται τιμωριμένος για την τιμιότητά του. Έτσι το σκέφτεται διπλά το να αγοράζει τραγούδια.

Όταν συμπεριφέρεσαι στους πελάτες σου σαν να είναι κλέφτες τότε κι αυτοί θα σταματήσουν να αγοράζουν από εσένα κι αν αυτό που ψάχνουν το έχεις μόνο εσύ τότε θα το κλέψουν.

Όσο κι αν "κλειδώνουν" τα τραγούδια και τις ταινίες πάντα θα βρίσκεται κάποιος να "σπάζει; την "κλειδαριά". Έτσι οι κλέφτες θα κάνουν πάντα ό,τι θέλουν με τα τραγούδια ανεμπόδιστα. Το ζητούμενο είναι να μην απομακρύνεις τους πιθανούς αγοραστές με τη συμπεριφορά σου.